Ontgroeien volgt

.

.

Ontgroeien volgt, maar hoe?

.

.

…….De klimaatcrisis wordt algemeen als de veroorzaking van naderend consumptieverlies aangemerkt. Dit is maar in zeer beperkte mate juist. Overconsumptie is op zichzelf het probleem.

.

…….De klimaatcrisis moet volgens de voornemens bezworen worden door fossiele stoffen – welke op termijn toch zouden uitputten – uit te bannen. Deze stoffen moeten vervangen worden door geïntensiveerd verbruik van metalen, de andere basale maar even uitputtelijke stoffen van de industrialisatie, de technologie en de energievoorziening. De metalen zijn onontbeerlijk voor de over-all elektrificatie, de digitalisering en bijna alle overige maakprodukten waaronder de vervoermiddelen van de globalisering en de toebehoren van de geïndustrialiseerde land- en bosbouw. In de kern gaat het hier om uitputting van grondstoffen op een voor huidige verbruikers gunstige wijze, met voorbijgaan aan latere gevolgen.

.

…….Ontgroeien is geen keuze, ontgroeiing volgt vanzelf. Toch is sturing geven denkbaar. Of we slagen er als mensheid in dit overwogen en planmatig over een langer tijdspad te doen verlopen (dit zou ons zo gewenste ethische zelfbeeld recht doen). In het andere geval volgt ontgroeiing ongecontroleerd en abrupt.

.

.

.

NOOT :

…….De volledige recyclebaarheid van metalen wordt door velen gewenst. Daarmee zou de maakindustrie op het vertrouwde niveau en onbelemmerd in de tijd vervolgd kunnen worden. De kwaliteit van de geologie van onze planeet wordt in die beoordelingen buiten beschouwing gelaten. Binnenkort volgt hier de uitgewerkte verklaring van. Voor nu: volledige recyclebaarheid van cruciale metalen is een nieuw middel tot uitstel; het bevestigt de noodzaak van wat in de laatste alinea van het bovenstaande gesteld is.

.

.

.

.

.

.